مسئله 287- براى شش چيز بايد وضو گرفت:

اوّل: براى نمازهاى واجب غير از نماز ميّت.

دوّم: براى سجده و تشهّد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده، مثلاً بول كرده باشد.

سوّم: براى طواف واجب كعبه.

صفحه 56

چهارم: اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد.

پنجم: اگر نذر كرده باشد كه جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند.

ششم: براى آب‌كشيدن قرآنى كه نجس شده يا بيرون‌آوردن آن از مستراح و مانند آن، در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولى چنانچه معطّل‌شدن به مقدار وضو بى‌احترامى به قرآن باشد، بايد بدون اينكه وضو بگيرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد و تا ممكن است از دست‌گذاشتن به خط قرآن خوددارى كند.

مسئله 288- مس نمودن خط قرآن، يعنى رساندن جايى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد حرام است، ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند، مسّ آن اشكال ندارد.

مسئله 289- جلوگيرى بچّه و ديوانه از مسّ خط قرآن واجب نيست، ولى اگر مس نمودن آنان بى‏احترامى به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.

مسئله 290- كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال و اسم مبارك پيامبراكرم«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» و ائمّۀ طاهرين«سلام‌الله‌علیهم» و حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» را به هر زبانى كه نوشته شده باشد، اگر هتك و بى‏احترامى باشد مس نمايد.

مسئله 291- وضو گرفتن مانند غسل خود به خود مستحب است و لازم نيست براى كارى باشد؛ پس اگر پيش از وقت نماز وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است.

مسئله 292- مستحب است انسان براى اين امور وضو بگيرد:

1- نماز ميّت.

2- زيارت اهل قبور.

3- رفتن به مسجد.

4- رفتن به حرم امامان«سلام‌الله‌علیهم».

5- همراه داشتن قرآن.

6- خواندن و نوشتن قرآن.

7- مسّ حاشيه قرآن.

8- خوابيدن.

صفحه 57

همچنين مستحب است انسان هميشه با وضو باشد، بلكه مستحب است كسى كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براى يكى از جهاتى كه گفته شد وضو بگيرد، هر كارى را كه بايد با وضو انجام داد، مى‏تواند به‌جا آورد، مثلاً مى‏تواند با آن وضو نماز بخواند.